2017 Mercedes po zmianie przepisów traci sporą część swojej przewagi, przez co do walki o mistrzowskie tytuły włącza się Ferrari. W pierwszej połowie sezonu Hamilton musi uznać wyższość Vettela, który od GP Australii przewodzi klasyfikacji kierowców. Model W08 prezentuje bardzo niespójne osiągi, a w kilku rundach ma sporego pecha, przez którego traci szanse na dobre wyniki. Mimo to po letniej przerwie łapie wiatr w żagle i po tryumfie na Monzy wskakuje na pierwsze miejsce w tabeli, a po serii katastrofalnych występów Ferrari w Azji drastycznie wzrasta jego przewaga. Ostatecznie w Meksyku przypieczętowuje czwarty tytuł mistrza świata z dorobkiem dziewięciu zwycięstw. Ponadto po Grand Prix Włoch odbiera Michaelowi Schumacherowi rekord największej liczby zdobytych pole position.
2016 Sezon 2016 jest jednym z najbardziej pechowych w jego karierze. Wygrywa dziesięć wyścigów, lecz to nie wystarcza do zdobycia czwartego tytułu mistrza świata Formuły 1, który trafia w ręce Nico Rosberga. Jego Mercedesa trapią liczne usterki jak w Chinach czy Malezji, gdzie po defekcie silnika spalinowego traci pewne zwycięstwo, natomiast w Belgii po przekroczeniu dozwolonej liczby podzespołów rusza z ostatniej linii. W Hiszpanii bierze udział w kolizji z zespołowym partnerem, do której doszło podczas walki o pozycję lidera, natomiast w Abu Zabi celowo go spowalnia, by podtrzymać swoje szanse na tytuł. Ostatecznie jest drugi z dorobkiem 380 punktów.
2015 W sezonie 2015 całkowicie dominuje swojego zespołowego partnera - Nico Rosberga. Zdobywa aż jedenaście pole position, najwięcej w karierze, natomiast w wyścigach tryumfuje dziesięciokrotnie, co przy bardzo skutecznej jeździe pozwala mu na przypieczętowanie tytułu mistrza świata na trzy rundy przed końcem w Stanach Zjednoczonych. W trzech ostatnich wyścigach mając zapewniony końcowy sukces notuje spadek formy, o czym świadczą trzy porażki z Rosbergiem podczas wyścigów. Ponadto decyduje się na przedłużenie umowy z Mercedesem do końca 2018 roku.
2014 Mercedes przygotowuje genialny bolid na sezon 2014, który tylko trzykrotnie musiał uznać wyższość rywali. Za jego kierownicą Hamilton wygrywa aż jedenaście wyścigów i podczas kończącego sezon Grand Prix Abu Zabi przypieczętowuje swój drugi tytuł mistrza świata. W trakcie zmagań toczy pasjonujące pojedynki z zespołowym partnerem, dwukrotnie przebija się z samego końca stawki na podium, odpada przez awarie podzespołów, a w Belgii zalicza kontakt z Rosbergiem. Przez te problemy oraz podwójną liczbę punktów w ostatnim wyścigu, musi być czujny do samego końca, aczkolwiek w końcu udaje mu się powtórzyć wyczyn z 2008 roku.
2013 Decyzja o zmianie zespołu okazuje się być trafna. McLaren przygotowuje na ten sezon fatalny bolid, natomiast Mercedes wraca do czołówki. W barwach nowej ekipy zdobywa aż pięć pole position i wygrywa jeden wyścig na węgierskim torze Hungaroring. Poza tym melduje się na podium czterokrotnie. Zalicza kiepską końcówkę sezonu, co zespół tłumaczy uszkodzonym nadwoziem. Plasuje się w klasyfikacji na czwartej lokacie ze 189 punktami na koncie.
2012 Do pierwszych dwóch wyścigów sezonu startuje z pole position, jednakże kończy je na trzecich miejscach. W Hiszpanii po zdobyciu pierwszego pola zostaje zdyskwalifikowany za zatrzymanie bolidu na torze po upływie czasu. Pierwsze zwycięstwo odnosi dopiero w Kanadzie. Kolejne tryumfy świętuje na Węgrzech, we Włoszech i w Stanach Zjednoczonych. W Singapurze, Abu Zabi oraz Brazylii jadąc na pierwszym miejscu odpada z rywalizacji po awariach bolidu i kolizjach. We wrześniu podpisuje trzyletni kontrakt z Mercedesem, decydując się na opuszczenie McLarena po sześciu latach współpracy.
2011 Sezon pełen wzlotów i upadków. Prezentuje świetną formę kwalifikacyjną - 8 razy startuje z pierwszego rzędu oraz trzykrotnie wygrywa. W trakcie sezonu przytrafia mu się jednak wiele błędów, popełnia aż 10 wykroczeń, sławne stają się jego kolizje z Massą. Brak stabilnej formy powoduje przegraną w wewnętrznym pojedynku z Buttonem i zajęcie dopiero piątego miejsca w klasyfikacji generalnej.
2010 Jak sam deklaruje, wkłada całą swoją pasję w każdy wyścig, lecz ze względu na nie zawsze trafną strategię zespołu i niekiedy słabsze osiągi bolidu, przez pierwsze 6 zawodów sezonu pozostaje bez zwycięstwa. Potem przychodzi wspaniały okres i zajęcie fotela lidera mistrzostw, jednak awaria auta na Węgrzech jest dla niego pierwszą zapowiedzią porażki. Udaje mu się wygrać jeszcze w Spa, ale niedoścignione maszyny Red Bulla nie pozwalają mu na więcej triumfów. Ponadto nie zdobywa punktów podczas GP Włoch i Singapuru z powodu kolizji, co znacznie oddala go od tytułu. Ostatecznie kończy rok na 4 pozycji, tuż przed nowym zespołowym partnerem Jensonem Buttonem.
2009 Tym razem nieoczekiwanie dysponuje niekonkurencyjnym bolidem. Czwarta pozycja zdobyta podczas otwierających sezon zawodów w Australii zostaje mu odebrana za oszukanie sędziów. W ogóle pierwsza połowa roku jest dla niego kompletnie nieudana. Wielki powrót do walki o czołowe pozycje przychodzi wraz z lepszą formą jego auta podczas GP Węgier, które wygrywa. Odnosi jeszcze jedno zwycięstwo w Singapurze, w sumie 5 razy wizytuje na podium, co daje mu 5 lokatę w klasyfikacji łącznej.
2008 W wieku 23 lat zostaje wówczas najmłodszym w historii mistrzem świata Formuły 1. W całym sezonie 10 razy staje na podium i 5 razy wygrywa. W nieprawdopodobny sposób zgarnia sprzed nosa tytuł swojemu największemu konkurentowi Felipe Massie w finałowych zawodach na torze Interlagos. Jego nowy zespołowy kolega Heikki Kovalainen pozostaje niewidoczny wobec wielkich sukcesów Hamiltona, który to przedłuża swój kontrakt z McLarenem do 2012 roku.
2007 Niesamowity debiutancki sezon w F1. Staje na podium w każdym z pierwszych 9 grand prix, ponadto bardzo ostro rywalizuje z zespołowym kolegą i jednocześnie ówczesnym mistrzem świata - Fernando Alonso. W sumie odnosi 4 zwycięstwa i do 6 zawodów rusza z pierwszego pola startowego. Traci niemal pewny tytuł z powodu błędów popełnionych w dwóch ostatnich wyścigach. Na osłodę zostaje mu 2 pozycja w klasyfikacji łącznej. Pod koniec roku Alonso rezygnuje z bycia jego partnerem zespołowym.
2006 Przechodzi do serii GP2 i znów jest w najszybszym zespole w stawce (ART). W imponującym stylu zdobywa mistrzostwo, pokonując swoich najgroźniejszych rywali Nelsona Piqueta Jr i Timo Glocka. Pod koniec roku świat obiega wiadomość, że Hamilton w sezonie 2007 będzie kierowcą wyścigowym stajni McLaren rywalizującej w F1.
2005 Dostaje angaż w mistrzowskim zespole F3 - ASM. Dominuje w całych mistrzostwach, triumfując w 15 z 20 rozegranych wyścigów.
2004 Cały czas jeżdżąc w ekipie Manor przechodzi do Formuły 3 Euro Series. Udaje mu się jeden raz wygrać, sezon kończy jako piąty, ponadto zwyciężą w wyścigu kwalifikacyjnym prestiżowego Grand Prix Makau. Pod koniec roku odbywa pierwszą jazdę bolidem F1 stajni McLaren na torze Silverstone.
2003 Tym razem już sięga po tytuł brytyjskiej Formuły Renault. W sumie zwycięża 10 razy i gromadzi 419 punktów, mimo ominięcia dwóch ostatnich zawodów na rzecz występów w brytyjskiej Formule 3.
2002 Uczestniczy już w głównej serii brytyjskiej Formuły Renault, reprezentując zespół Manor Motorsport. Dzięki odniesionym trzem triumfom i zdobytym dwóm pole position plasuje się na 3 lokacie w klasyfikacji łącznej.
2001 Przesiada się do bolidu, ale już na swoim 3 okrążeniu powoduje wypadek. Mimo to wchodzi do zimowych mistrzostw brytyjskiej Formuły Renault, które kończy jako piąty.
1999 W ciągu dwóch lat zostaje kartingowym mistrzem Europy i Świata, dzięki czemu wielu widzi w nim wielkiego kierowcę przyszłości.
1998 Zostaje włączony do programu rozwojowego kierowców prowadzonego przez zespół McLaren. Jego kontrakt przewiduje nawet ewentualną posadę w F1.
1995 Zdobywa swój pierwszy tytuł Kartingowego Mistrza Wielkiej Brytanii. Ponadto poznaje Rona Dennisa. W następnych 2 latach skutecznie broni mistrzostwa.
1993 Rozpoczyna karierę od pierwszych jazd gokartem na specjalnym torze Rye House.
